Εάν για να είμαι εγώ ευτυχισμένος,πρέπει εσύ να κάνεις αυτό και τ’ άλλο.
Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος,
πρέπει να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο.
Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος,
δεν θα πρέπει να λες αυτά κι αυτά.
Και δεν θα πρέπει ούτε να τα σκέφτεσαι.
Εάν για να μην υποφέρω εγώ,
πρέπει εσύ να θέλεις ακριβώς ό,τι θέλω εγώ,
τη στιγμή ακριβώς που το θέλω
και, βέβαια, να πάψεις να θέλεις οτιδήποτε άλλο
(να μην είναι δηλαδή κάτι
που το θέλεις κάποια στιγμή
που δεν είναι η στιγμή που το θέλω εγώ)… τότε...
Έχω πρόβλημα…
Όμως, υπάρχουν φορές που δεν είμαι τόσο ξεκάθαρος ή δεν θέλω να μάθω πώς έχουν τα πράγματα ή δεν αντέχω να πάρω την ευθύνη για τα λάθη μου, και προτιμώ να σκέφτομαι ότι υποφέρω εξαιτίας σου.
Δεν φεύγω, βέβαια. Μένω.
Γιατί μένω; Και σε κάθε περίπτωση, τι δικαιολογία δίνω στον εαυτό μου;
Πρόσεξε (και μη γελάσεις):
«Ελπίζω ότι θα αλλάξεις…»
Ή, ακόμη χειρότερα:
«Μένω για να σε αλλάξω»,
«Για να καταφέρω να σε κάνω διαφορετικό»,
«Για να σε καταφέρω να θέλεις ακριβώς αυτό που θέλω κι εγώ».
Προς τι όλα αυτά… Μα είναι απλό. Δεν αντέχω την ιδέα να σε χάσω.
Για να μη σε χάσω, θα σε αλλάξω.
Που σημαίνει, πρώτα θα σε βασανίσω και θα βασανιστώ, έστω και αν στο τέλος, μετά απ’ όλα αυτά, καταλήξω να σε χάσω. Τρία δράματα στην τιμή του ενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου