Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Η ζωή σαν ένα ντόμινο…

dominoΌ, τι µεγάλο και σπουδαίο καταφέρνουµε, είναι µία ακολουθία γεγονότων, που συµβαίνουν σε µία σωστή σειρά! Από κάτι µικρό και ασήµαντο µπορεί να συµβεί κάτι µεγαλύτερο. Μετά από αυτό, κάτι ακόµη πιο µεγάλο, κι έτσι…συµβαίνει ξαφνικά κάτι τόσο σηµαντικό και µεγάλο, που µοιάζει µε θαύµα. Κι, όµως, αυτό το θαύµα χτίστηκε σιγά σιγά από µικρά γεγονότα που έδειχναν άσχετα και ασύνδετα µεταξύ τους. Μπορεί κάποιες φορές να καταλάβουµε πώς το ένα προκάλεσε το άλλο, µόνο όταν δούµε το µεγάλο και θαυµαστό γεγονός να γίνεται µπροστά µας, αν τότε κοιτάξουµε τι προηγήθηκε…
 
Η «Δύναμη της πεταλούδας»
Λέγεται ποιητικά (στην επιστηµονική θεωρία του χάους) ότι αν µια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αµαζόνιο, µπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα. ∆ηλαδή, ακόµη και η πιο µικρή και ασήµαντη ενέργεια στον µικρόκοσµο, µπορεί να θέσει σε κίνηση µια σειρά γεγονότων, που βαθµιαία µπορούν να οδηγήσουν σε ένα πολύ µεγάλο αποτέλεσµα.
 
Η πεταλούδα µπορεί να χτυπήσει πολλές φορές τα φτερά της χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι το αποτέλεσµα θα είναι πάντοτε µια… βροχή στην Κίνα. Μπορεί να γίνουν διάφορα άλλα, µπορεί όντως να έρθει βροχή, όµως θα γίνουν. Κάθε φορά θα υπάρχει κι ένα διαφορετικό αποτέλεσµα από το χτύπηµα των φτερών της. Επειδή δεν µπορούµε να παρακολουθήσουµε τη συνέχεια µιας απλής συµπεριφοράς µας, νοµίζουµε ότι δεν έχει µεγάλη σηµασία.
 
Το ποιητικό αυτό παράδειγµα δείχνει ότι κάθε απλή πράξη µας, δεν είναι ποτέ η ίδια, και ότι µπορεί να πυροδοτήσει µια σειρά γεγονότων, οδηγώντας σε ένα απρόσµενο και θεαµατικό αποτέλεσµα.

Το πείραμα
Ένας άνθρωπος σκηνοθέτησε ένα πείραµα για να δείξει πώς κάτι µικρό και ασήµαντο µπορεί να καταφέρει κάτι απίστευτο. Χρησιµοποίησε δεκατρείς µαρµάρινες πλάκες, η µία µεγαλύτερη από την άλλη, και τις τοποθέτησε σε σειρά, σχηµατίζοντας ένα ντόµινο. Η πρώτη ήταν µόλις πέντε χιλιοστά, την κρατούσες µε ένα τσιµπιδάκι. Η δεύτερη δεκαπέντε, όµως η πλάκα των πέντε χιλιοστών µπορούσε να τη ρίξει µε το βάρος της… Η τελευταία είχε ύψος ένα µέτρο και δεν σηκωνόταν εύκολα εξαιτίας του βάρους της. Το ντόµινο λειτούργησε. Κάθε πλάκα έριξε κάτω την αµέσως επόµενη και πολύ µεγαλύτερή της, έως και την τελευταία του ενός µέτρου ύψους.
 
Το φαινόµενο «επίδραση ντόµινο», όπου ένα µικρό γεγονός προκαλεί ένα µεγαλύτερο και πιο σηµαντικό, αν παρατηρήσουµε, θα δούµε ότι συµβαίνει παντού τριγύρω µας! Στον έρωτα… Ποτέ δεν ξέρουµε ένα βλέµµα, κάποια λόγια, πώς θα αγγίξουν έναν άνθρωπο από τους πολλούς που συναντούµε καθηµερινά, πώς θα αρχίσουν, αν τον αγγίξουν, να απασχολούν το µυαλό του! Τι µικρό ή σπουδαίο ρόλο µπορεί να παίξει µετά αυτός στη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων, επειδή τα λόγια µας άλλαξαν αυτό που πίστευε για τον εαυτό του και «εξέπεµπε» προς τους άλλους.
 
Τα προαπαιτούμενα
Στην πραγµατικότητα… κάθε µικρή καθηµερινή δραστηριότητά µας, ή µια µικρή αλλαγή σε αυτήν, δηµιουργεί πολλά «κλιµακωτά ντόµινο», πολλά πιθανά µέλλοντα της προσωπικής µας ζωής. Με τη συνεχή προσπάθεια, αυξάνουµε τις πιθανότητες να συµβεί αυτό που επιθυµούµε. Το µόνο λάθος είναι να έχουµε στήσει µια ψηλότερη πλάκα και µετά µια µικρή. Αν, δηλαδή, προσπαθούµε να κάνουµε ένα µεγαλύτερο βήµα, παραλείποντας ένα µικρό που προηγείται. Σα να περιµένουµε έναν ιδανικό άνθρωπο, που θα αλλάξει τη ζωή µας, µειώνοντας όµως το χρόνο που έχουµε πραγµατική επαφή µε ανθρώπους. Η εξοικείωση, η ιεροτελεστία, το να περιµένεις κάτι, είναι προαπαιτούµενες πλάκες στο ντόµινο της ζωής. Αρκεί να µην φοβόµαστε να κινούµαστε.
 
Το ντόµινο της ζωής µας υπάρχει στον εαυτό µας. Αυτόν που θεωρούµε ότι γνωρίζουµε και ότι καθορίζεται από τα γονίδιά µας. Κι, όµως, είναι απλά µία εκδοχή που το περιβάλλον, οι γονείς µας, επηρέασαν σαν ένα συγκεκριµένο ντόµινο, στο να σχηµατισθεί όπως είναι. Συχνά συµβαίνει σε ανθρώπους, αν κάτι τους ωθήσει, να ανακαλύπτουν ότι έχουν ικανότητες, που απλά δεν είχαν µάθει ότι διαθέτουν.
 
Συναισθηματική διάθεση
Συχνά, οι άνθρωποι στέκονται µπροστά σε αυτό που θέλουν να πετύχουν για τον εαυτό τους, σα να βρίσκονται µπροστά στη µεγάλη µαρµάρινη πλάκα, ύψους ενός µέτρου, και απορούν γιατί δεν µπορούν να τη ρίξουν. Αυτό συµβαίνει γιατί δεν µπορούν να δουν τις µικρότερες πλάκες που πρέπει πρώτα να ρίξουν. Τα µικρότερα, φαινοµενικά ασήµαντα βήµατα, που το ένα µετά το άλλο, τους κάνουν δυνατούς ώστε να µπορούν να ρίξουν τη µεγάλη πλάκα στο έδαφος.
 
Ετσι, λανθασµένα µπορεί να νοµίσουν ότι δεν είναι ικανοί να τη ρίξουν. Κάποιες φορές µπορεί να λείπει µια µικρή µαρµάρινη πλάκα, που πρέπει να φροντίζουµε να υπάρχει, η συναισθηµατική µας διάθεση. Σε αυτή τη φαινοµενική ασηµαντότητα ενός µικρού πρώτου βήµατος και στο τι απίστευτο µπορεί να φέρει, αναφέρθηκε ένας φιλόσοφος του 6ου αιώνα π.Χ., λέγοντας ότι «ένα ταξίδι χιλίων χιλιοµέτρων αρχίζει µε ένα βήµα». Αναφερόταν ακριβώς στη δύναµη που έχει το τίναγµα των φτερών µιας πεταλούδας…

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου