Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Το πρόβλημα του θεού προεπιστημονικά και μέχρι το Μεσαίωνα

Αρχικά ο άνθρωπος επινόησε τον θεό επειδή αδυνατούσε να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα. «Είδε» το θεό στα όνειρα, στον κεραυνό, στην φωτιά και τον «ένιωσε» όταν τρόμαζε και κυρίως μπροστά στον επικείμενο θάνατό του, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό δεν θα χαθεί, αλλά πεθαίνοντας θα συνεχίσει να ζει κάπου αλλού. Η πρωτόγονη αντίληψή του, την περίοδο εκείνη, ήταν ανιμιστική, όπου τα πνεύματα προσωποποιούσαν τα φυσικά φαινόμενα (βροντή, αέρας, βροχή) και οι επινοήσεις του έπαιρναν σάρκα και οστά. Οι ανιμιστικές αυτές αντιλήψεις ενσωματώθηκαν αργότερα στον πολυθεϊσμό και μέσω αυτού έφθασαν μέχρι τις αποκαλυπτικές θρησκείες



Εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν υπάρχει φιλόσοφος ή απλός άνθρωπος που θέλησε να εμβαθύνει την γνώση του για τον κόσμο και στην προσπάθειά του αυτή να μην άγγιξε το πρόβλημα του θεού. Στην παραπάνω πρόταση χρησιμοποίησα τη λέξη «πρόβλημα» αντί των λέξεων «ζήτημα» ή «θέμα» περισσότερο για να θίξω όχι τον προβληματισμό αλλά το πρόβλημα που δημιουργεί ο θεός στην ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης σαν κοινωνικού φαινομένου μέσα στην ιστορία.
Μέσα από την ανάρτηση αυτή θα γίνει κατανοητό ότι η αλήθεια όχι μόνον εξ αποκαλύψεως δεν δίνεται αλλά ούτε δογματική και απόλυτη μπορεί να είναι, παρά μόνον σχετική και ιστορικά καθορισμένη, όπως το έχω ξαναγράψει και αλλού.
Γι αυτό και η ανάπτυξη του άρθρου θα έχει ιστορική διάρθρωση. Στην ιστορική αυτή διαδρομή, κάθε φορά που η επιστήμη κάνει ένα άλμα, ο θεός σαν πρωταγωνιστής στις επινοήσεις των απολογητών, προσπαθεί να πιαστεί από τα νέα δεδομένα, σαν τον πνιγμένο που προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του. Πραγματικά, η Παλιά Διαθήκη, γραμμένη σε μια εποχή από ανθρώπους χωρίς επιστημονική κατάρτιση, διαψεύδεται στην εμφάνιση κάθε νέου επιστημονικού στοιχείου, αναδείχνοντας αναχρονισμό και πνεύμα ακράτητου δογματισμού που προσπαθεί να συμβιβάσει την αρχέγονη πίστη, το δόγμα, με τα νέα δεδομένα.
Ιστορικά, η Παλιά Διαθήκη, είναι ανακριβής και πολλές φορές ανυπόστατη. Κι όμως, το αντιεπιστημονικό της πνεύμα, δεν τον πλήρωσε ούτε ένας, ούτε δυο, αλλά χιλιάδες άνθρωποι, από εκείνους που με βία και πολύ εγωισμό επέβαλαν να διαβάζεται το βιβλίο αυτό σαν να αποτελεί την μοναδική αλήθεια!
Το θράσος ορισμένων ιεροκηρύκων φτάνει μέχρι τις μέρες μας, όπου ακόμα ανακαλύπτουν χωρία που τάχατες επιβεβαιώνουν τα νέα επιστημονικά δεδομένα! Με περισσή υποκρισία βρίσκουν ότι η Γη παρουσιάζεται στρογγυλή ή ότι ο Ιησούς του Ναυή δεν διέταξε τον ήλιο να σταθεί ακίνητος στο στερέωμα, όταν γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι, ότι στο Μεσαίωνα χιλιάδες άνθρωποι θανατώθηκαν ακριβώς για τα χωρία αυτά που τους απέδωσαν παρερμηνεία της Αγία Γραφής!

Βέβαια δεν λείπουν και οι αφελείς που πιστεύουν ακόμα ότι ο ήλιος… στ΄ αλήθεια σταμάτησε για 24 ώρες να κινείται!
Έκτοτε, με την ανάπτυξη των επιστημών, είναι αλήθεια, πολλές φορές η θεολογία αναδιπλώθηκε, γιατί βρισκόταν σε αντίθεση με τα νέα δεδομένα. Έτσι, προσπάθησαν να προσαρμοστούν, με μαεστρία, συμφωνώντας με τα νέα επιστημονικά δεδομένα και ανακαλύπτοντας ότι οι ιεροεξεταστές τότε απλώς είχαν παραπλανηθεί από τις λογοτεχνικές αναφορές της εποχής, όμως σήμερα, δέχονται το προφανές και το επιστημονικά αποδεδειγμένο, έτσι ώστε να φαίνεται ότι και η Αγία Γραφή αποδεικνύει την δόξα και την σοφία του Κυρίου! Η Αγία Γραφή είναι αλάνθαστη και… διαχρονική! Τι υποκρισία!

Δεν ξέρω αν αντιληφθήκατε τις αντιφάσεις αυτές. Όσοι τις αντιλήφθηκαν ας κάνουν μία στάση για να γελάσουν με την ψυχή τους. Οι υπόλοιποι συνεχίστε το κείμενο για να δείτε πόσο γραφικοί είστε. Που ξέρετε… στο τέλος μπορεί να γελάσετε κι εσείς όταν αντιληφθείτε  την γελοιότητα, την αφέλεια και την πλάνη σας.
Όμως αν διαβάζοντας το άρθρο αυτό τίποτα δεν αλλάξει μέσα στο κεφάλι σας και συνεχίζετε να νιώθετε αφελείς και πλανεμένοι, τότε σημαίνει ότι το προσδιοριστικό επίθετο της αριστοτελικής ρήσης «ο άνθρωπος είναι ζώον λογικόν» μάλλον δεν αφορά εσάς.

Πιστεύω να το πιάσατε το υπονοούμενο!
Αρχικά ο άνθρωπος επινόησε τον θεό επειδή αδυνατούσε να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα. «Είδε» το θεό στα όνειρα, στον κεραυνό, στην φωτιά και τον «ένιωσε» όταν τρόμαζε και κυρίως μπροστά στον επικείμενο θάνατό του, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό δεν θα χαθεί, αλλά πεθαίνοντας θα συνεχίσει να ζει κάπου αλλού. Η πρωτόγονη αντίληψή του, την περίοδο εκείνη, ήταν ανιμιστική, όπου τα πνεύματα προσωποποιούσαν τα φυσικά φαινόμενα (βροντή, αέρας, βροχή) και οι επινοήσεις του έπαιρναν σάρκα και οστά. Οι ανιμιστικές αυτές αντιλήψεις ενσωματώθηκαν αργότερα στον πολυθεϊσμό και μέσω αυτού έφθασαν μέχρι τις αποκαλυπτικές θρησκείες.
Όταν ο άνθρωπος άρχισε να φιλοσοφεί, εξαιρουμένων των φυσιοκρατών-υλιστών φιλοσόφων προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει για την ύπαρξη του θεού, στηρίζοντας την θεολογία του σε σοφιστείες και λανθασμένα επιχειρήματα που αντιφάσκουν μεταξύ τους.

Άλλοι προσπάθησαν να τον κατανοήσουν με τη λογική και άλλοι διδάσκοντας αγνωστικισμό, ότι η νόηση των ανθρώπων είναι πεπερασμένη και αδυνατεί να κατανοήσει το μεγαλείο του θεού (Φίλων ο Αλεξανδρινός)
Πολλοί απέδωσαν στο θεό κοσμικές δυνάμεις και άλλοι αυτό το θεώρησαν ύβρη (Ιουστίνος ο Μάρτυς).
Άλλοι του απέδωσαν ανθρώπινες ιδιότητες και άλλοι τις καταδίκασαν (Κλήμης Αλεξανδρεύς).
Άλλοι πάλι είδαν τη θεολογία με την λογική κι άλλοι την απέδωσαν στο παράλογο (Τερτυλλιανός).
Άλλοι βρήκαν την πλατωνική φιλοσοφία βολική, ταυτίζοντας τον θεό με τις αιώνιες αλήθειες (ιδέες) κι άλλοι τον θεώρησαν ότι είναι υπεράνω πάσης ουσίας και αδιανόητος να προσεγγιστεί από τον άνθρωπο (Αθανάσιος) ή καταδικάζοντας όσους προσπαθούσαν να τον προσδιορίσουν με έννοιες και συλλογισμούς, «ο θεός δεν υπόκειται σε λογικό έλεγχο» (Εφραίμ ο Σύρος).
Προσπαθώντας να καλουπώσουν την έννοια του θεού σε αιώνιο δόγμα, διέσπασαν το χριστιανικό σώμα σε δεκάδες αιρέσεις, προκαλώντας μία διαρκή διαμάχη ανάμεσα στους πιστούς. Οι αιρέσεις έγιναν μάστιγα για κείνους που διακήρυτταν την «Αλήθεια» υποστηρίζοντας ότι όλοι οι άλλοι είχαν πλανηθεί. Μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο, οι αιρέσεις πολλαπλασιάζονταν σε εκατοντάδες και χιλιάδες, ώστε η δόξα του θεού να επιβεβαιώνεται μέσα από την έχθρα, τα μίση και τις ανατριχιαστικές θανατικές καταδίκες που ο νικητής επέβαλε στους νικημένους. Η επίπλαστη «αλήθεια» τους βάφτηκε μακάβρια με αίμα και η ιστορία βάναυσα χαλκεύτηκε ή αλλού αποσιωπήθηκε.


Έτσι οι χριστιανοί, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση, αράδιασαν ένα κάρο ανοησίες, πιστεύοντας ότι ο κόσμος μας είναι δημιούργημα και ο θεός τους Δημιουργός. Στηριγμένοι στις αντιεπιστημονικές ιουδαϊκές απόψεις της Βίβλου, που ξέθαψαν οι Εβραίοι από παλιότερες γειτονικές μυθολογίες, θεώρησαν τον κόσμο μας δημιούργημα, θέτοντας με έπαρση και σιγουριά τον άνθρωπο στο κέντρο του Σύμπαντος.
Τα αστρονομικά τους μοντέλα για γέλια, δείχνουν πόσο γελοίος μπορεί να γίνει κανείς όταν χωρίς γνώσεις προσπαθεί να δείξει αντιεπιστημονικά… την πανσοφία του θεού! Ο κόσμος για πολλούς δημιουργήθηκε από το θεό πριν λίγες χιλιάδες χρόνια που τα μετρούσαν στα δάχτυλα του ενός χεριού! Κορυφαίο δημιούργημα ο άνθρωπος, ο Αδάμ και η Εύα, που θαύμαζαν τα αστέρια που κρέμασε ο Δημιουργός στο στερέωμα για να κοσμεί τον ουρανό!

Τα πάντα δημιουργήθηκαν γύρω από τον άνθρωπο και τη Γη. Ο κόσμος μέχρι τον Μεσαίωνα (και όχι μόνο) παρέμενε ανθρωποκεντρικός και… παραλληλόγραμμος στο σχήμα, σαν την κιβωτό του Νώε (Κοσμάς Ινδικοπλεύστης). Ο Θεός, κατά την επιθυμία του, μπορούσε να σταματάει τον ήλιο, σύμφωνα με τη Βίβλο, χωρίς να διαταράσσονται η νόμοι που ο ίδιος δημιούργησε! Αυτός που δεν δεχόταν τις αποκαλυπτικές αυτές αλήθειες ρίχνονταν ζωντανός στη φωτιά. Η νεοεμφανιζόμενη επιστήμη του 14ου αιώνα ήταν εχθρός της θρησκείας και γι αυτό διώκονταν αδυσώπητα.
Ο Μιχαήλ Σερβέτους ήταν αιρετικός που τόλμησε να εκφράσει τη γνώμη του ότι η κυκλοφορία του αίματος γίνεται από την καρδιά στους πνεύμονες και έπρεπε να καεί. Όπως και ο Αντρέας Βεσάλιος, ο ιδρυτής της ανατομικής, που τόλμησε να πει ότι και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν 24 πλευρά! Προτίμησαν να καταδικάσουν στην πυρά έναν επιστήμονα παρά να μετρήσουν έστω τα δικά τους τα πλευρά! Γιατί να το κάνουν; Για να πάνε κόντρα στην Αγία Γραφή;

Σιγά να μην απορούσαν αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν αφαλό ή για ποιο λόγο έπρεπε να έχουν διαφορετικά γενετικά όργανα, αφού όταν πλάστηκαν από το θεό, δεν συνέτρεχε λόγος τεκνοποιίας!
Ψηλά γράμματα για τους πιστούς!
Η πονηριά τους όμως σε εγρήγορση: φεύγοντας από τον παράδεισο δεν ξέχασαν να τους βάλουν τα φύλλα της συκιάς για να κρύψουν τα όργανά τους! Ο κόσμος χανόταν και το… ας μην το πω καλύτερα! Έτσι είχε η κατάσταση λίγο πριν την εμφάνιση του Διαφωτισμού. Ακόμα και η φιλοσοφία, στα χέρια των χριστιανών σχολαστικών κατάντησε θεραπαινίδα της θεολογίας.
Σήμερα η θεολογία αυτή έβαλε πολύ νερό στο κρασί της. Αναίρεσε τον ανορθολογισμό και παραμέρισε εν μέρει την ανοησία από την προγενέστερη πίστη για τον κόσμο μας. Δεν παραδόθηκε όμως δίχως όρους. Χωρίς να καταδικάσει τον ανορθολογισμό της και τα αντιεπιστημονικά της επιχειρήματα συνεχίζει να υποκρίνεται χωρίς να ζητήσει συγνώμη για τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος του ανθρώπινου πνεύματος.

Μέσα από τον μυστικισμό και την αφηρημένη σκέψη μπορούν οι κατεργάρηδες να κοροϊδεύουν τους αδαείς. Όμως μέσα από τον θετικισμό, τον αγνωστικισμό και τον μεταμοντερνισμό προσπαθούν ακόμα να επιβιώσουν, στηριγμένοι σε επιστημολογικά σφάλματα, προκειμένου μέσα από την κενολογία της φιλοσοφικής τους θεώρησης να θεμελιώσουν, για τους ημιμαθείς τώρα, την ύπαρξη του θεού. Οι ιδεαλιστές δεν πρόκειται να το βάλουν κάτω όσο η επιστημονική και φιλοσοφική αφέλεια θα κυριεύει την συνείδηση των ημιμαθών πιστών, που τελευταία άρχισαν να… μελετούν σχετικότητα και κβαντομηχανική… τρομάρα τους!
Επιτέλους, στις επόμενες αναρτήσεις, θα φτάσουμε μέχρι την σχετικότητα και την κβαντομηχανική, όπου ο θρησκευτικός ανορθολογισμός βρίσκει τροφή για να ταΐσει τα μυστικιστικά ρεύμα της εποχής μας και να διαστρεβλώσει με αφέλεια επιστημονικές αλήθειες. Κάποτε, όλοι αυτοί οι αγράμματοι, πρέπει να πάρουν το μάθημά τους, συμπεριλαμβανομένων και των φυσικών που χωρίς να ξέρουν φιλοσοφία προσπαθούν να φιλοσοφήσουν, διαστρεβλώνοντας ακόμα και τα δικά τους πειράματα, αναζητώντας ιδεαλιστικά ψήγματα για να στηρίξουν την πίστη τους (όσοι απ’ αυτούς συνεχίζουν ακόμα να πιστεύουν).

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου